Knopen en onzichtbare paden.
Cirkels en vastlopende spiralen.
Niet weten hoe, niet zien waar.

Misverstanden, miscommunicatie.
Stoppen met spreken. Stoppen met voelen.
Proberen. Mislukken. Gepest. Niet gezien worden voor wie je bent.

Subtiel soms, maar duidelijk.
Altijd maar weer opnieuw.
Merken dat je niet voldoet.

Aan verwachtingen van anderen.
Aan dromen over jezelf.
Perfect moet het zijn.

Patronen onderzoeken.
In dialoog gaan.
Jezelf -kunnen- leren zijn.

En dan komt daar plots toch die zin:
'Ik zie toekomst.'
Licht.

De opluchting.
Het tij dat keert.
Omdat de maan dat wil?

(Would you allow the light to enter if it was knocking on your door?)