In cirkelende omwentelingen beweeg ik rond een kern. Ik hou een reisdagboek bij (op Polarsteps), daarin schrijf ik over de route die ik afleg. Daarnaast zijn er een aantal schetsboeken die elk een laag proberen te vatten. Er zijn de schetsen van onderweg. Er zijn de sporen die ik schilderend documenteer. Er is een schrijfdagboek waarin ik losse gedachten neerschrijf met mijn vulpen. Ja inderdaad, naast wollen truien en wollen ondergoed bracht ik ook wat creatief materiaal mee om te kunnen documenteren wat komt.

Via het aparte Instagram-account @slowgreenflow deel ik foto's van de 'sporen' die ik maak. Ik doe dat in een aparte account om alles van 'Tracing Slow Life' samen te houden. Als een soort van dagboek van mezelf waar ook enkele andere mensen (al wie wil maar niemand die niet wil) kunnen meekijken.

De voorbije 4 dagen amuseerde ik me. Ik reis naar het Noorden en ben daarbij gericht op trage en langzame processen in de wereld rondom me en ook in mezelf. Alsof het zo moest waren er heel wat onregelmatigheden onderweg onder de vorm van treinvertragingen, waardoor er veel onverwachte zaken gebeurde en mijn planning niet overeind bleef. Irritatie en verzet maakten plaats voor zachtheid en een soort van go-with-the-flow gevoel, een doel voor ogen hebben maar er niet langer aan gehecht zijn. Daardoor ontstaan er fijne kleine ontmoetingen met mensen onderweg.

Terugblikkend op de 4 eerste dagen kan ik zeggen dat het project stilaan vorm krijgt. Elk boekje dat ik mee heb heeft zijn doel gekregen. Ik schrijf en teken, mijmer en noteer. Ik reis de winter tegemoet. Hier in Stockholm vriest het. Ik verruilde mijn katoenen onderlaag door wol, mijn muts en wanten trok ik aan en in mijn bergschoenen stap ik met dikke sokken aan. 

De app Polarsteps is fijn omdat die naast mijn verhaal ook de route traceert. Ik kan daardoor de vorm zien van de lus die ik afleg. Ik zie de winterreis als een lus of als een cirkel doorheen het landschap. Van thuis naar thuis via allerlei ervaringen. In Polarsteps post ik geregeld foto's en vertel ik over de winterreis, het vormt de bovenste laag van het verhaal.

De blog hier op de website heeft een ander doel. Daarin probeer ik iets synthetiserends te doen. Alle lagen die er zijn bijeen te brengen. Ik merk vooral dat de eerste 4 dagen een soort van traagheid in mezelf brengen. Een minder grote gehechtheid aan doelen en aan wat er moet. Een grotere openheid voor wat wil ontstaan. Een openheid voor ont-moeten. 

Vandaag, tijdens het 'los schrijven', kwam ik erachter dat ook de andere kleinere projectjes die ik de voorbije jaren deed ergens passen in dit verhaal van 'Tracing Slow Life'. Het voelt alsof de tijd rijp is voor één of andere vorm van samenbrengen, een synthese te maken. Hoe die synthese er zal uitzien weet ik nog niet, maar het is goed dat er tijd is om hierbij stil te staan. 

Zo, dat was het voor nu. Het is tijd om de laptop dicht te doen. Ik wil graag de ferry halen en daarvoor moet ik binnen een uurtje in de haven van Stockholm zijn. Om 20u vaart de boot de haven uit. Morgen ben ik in Finland.

Benieuwd naar wat verder komen wil.