Zondag 5 april 2020

Met de zon aan de blauwe hemel is het niet zo moeilijk te denken dat het vakantie is. Ik bekeek gisteren een webinar van Esther Perel, een Belgisch psychotherapeute. Ze nodigt ons uit om in tijden van lockdown onze verbeelding in te zetten. Op reis te gaan in ons hoofd. Misschien geen slecht idee, zeker nu het Paasvakantie is.

Tijdens de voorbije week was ik tekenend aanwezig bij een aantal gesprekken. Vooral in de individuele gesprekken kwam heel erg de behoefte naar autonomie naar boven. Ik hoorde veel mensen spreken over 'een kot in hun kot', een plek waar ze alleen kunnen zijn, weg van de drukte van het gezin. Een plek om zich af te zonderen, een plek om tot rust te komen. Een plek om energie op te doen en dan weer in relatie te gaan met hun gezinsleden.

Het is niet erg als je in je het verlangen voelt om weg te lopen van huis, het is niet erg dat je diep in jezelf het verlangen voelt opkomen om ergens onder te duiken, je te verstoppen. Integendeel. Het is een gezonde behoefte.

Als mens hebben we vele petjes op. We bouwen ons leven op vanuit verschillende rollen. Ik ben partner, mama, dochter, zus, vriendin, buurvrouw, collega, cowerker, cohouser, kunstenaar, scriber, schrijver, avonturier, fietser en fanatiek bergwandelaar. Die rollen zijn vaak gebonden aan een welbepaalde plek. Dat is nu helemaal niet zo. Al je rollen bevinden zich nu onder één en hetzelfde dak. En dat dak is daar niet op gebouwd. Helemaal niet zelfs. Het is daarom essentieel dat je je kot herdenkt. Zoek een kot in je kot waar je je rol van partner en ouder kunt afzetten, en waar je helemaal in je andere rollen kan zakken. Dat kan vaak op een heel eenvoudige manier. Verplaats een tafel en een stoel. Draag een koptelefoon. Zet een tent op in je tuin. Ga op zoek naar wat jij nodig hebt.

Namen geven, al even belangrijk. Twee weken terug construeerde ik het kot 'Berlijn'. Daar volgde ik de online cursus die normaal gezien zou doorgaan in Berlijn. Door die kamer 'Berlijn' te noemen, trooste ik mezelf om het verlies van de expeditie 'Berlijn'. Tegelijkertijd creëerde ik ook duidelijkheid thuis. In 'Berlijn' kan ik niet gestoord worden. Na de workshop bleef ik me enkele uren per dag terug trekken in 'Berlijn'. Ik merkte hoeveel deugd ik daaraan had en hoe groot ook mijn nood om me van alles en iedereen te isoleren. Introvert zijn in tijden van lockdown. Een hele uitdaging. Niet dat ik ze niet graag zie, mijn huisgenoten. Maar liever niet onafgebroken en altijd. Dat heeft niets te maken met mijn band met hen, maar wel met zorgen voor mezelf.

Vandaag voelde ik de bijzonder behoefte om van omgeving te veranderen. Te lang is te lang. Weg van 'Berlijn'. Daarom creëerde ik vandaag een nieuwe stad. Ik verhuisde wat meubelen, ordende mijn papieren en voegde wat nieuwe attributen toe aan mijn zoom-decor. Een groot prikbord, een plant, een nieuwe achtergrond. Zo zorg ik voor mezelf en ook voor mijn zoomende medemens die volgende week dus kunnen kennismaken met mijn nieuwe achtergrond. Ik doop mijn nieuwe werkstek 'Kopenhagen'. Megatoffe stad, waar ik normaal gezien in mei naartoe zou gaan voor een conferentie over 'Bildung'.

Net zoals je 'playful' om kan gaan met je werkstek, kan je dat ook met je relatie of met het bedenken van een wonderlijk vakantieplan. Mogelijks gaan we dus toch skiën morgen. Eens zien hoe gek we het bedenken straks. In elk geval, vandaag zijn we in Japan. De kinderen maken sushi en straks als ik thuiskom van 'Kopenhagen' bouwen we een feestje samen en kijken we naar 'De Mol'. Dat brengt me weer op kersverse ideeën. Een week wat zot doen. Gekke plannen. Zotte spelen. Raadsels met een rode draad die ons door de lockdown trekt.

Hmm... Daar heb ik zin in. Doe je mee? Breng er wat spel in. Een kot vol kleur.

Het webinar van Esther Perel

Bij de prent: Enkele dagen voor de lockdown cocreëerde ik dit kunstwerk samen met Ineke Hulselmans van Yohaku Art. We praatten over Corona en ondertussen droedelden we een gigawit vel papier helemaal vol met woorden en met felle kleuren. Zalige cocreatie! Samen in hetzelfde kot. Toen dat gewoon nog mocht.