Corona Issues
Een blog die ik maakte tijdens de eerste lockdown, beschouwingen van een niet-praktiserend viroloog. Gelukkig is die pandemie achter de rug nu.
Virologie in 1-2-3.
In 3 stappen het lichaam in. Pleidooi voor liefde, verwennerij en zuurstof.
Bang voor de bangigheid.
Het Corona-virus maakt me niet erg bang, maar de bangheid maakt me bang...
Corona sensemaking, sonnetten voor vrienden.
Dus ja. Het rijmschema van het sonnet, hoe ging dat ook alweer? ABBA, ABBA, CDC, CDC. Spelen met woorden, gekunsteld wel, maar kom, het is het gebaar dat telt.
Corona triggert ons systeem.
Bestemming onbekend. Springen vergt moed. En vertrouwen in een goede afloop.
Corona. The only way out is in.
Corona, een complex probleem. Het omarmen van complexiteit, kunnen wij dat eigenlijk?
Corona, mensen zo fragiel.
Fragiel klinkt de melodie, als een klaproos in het veld.
Corona maakt me boos.
Corona maakt me blij, boos, bang, bedroefd en heel erg dikwijls verbaas ik me. Verwonderd schud ik mijn hoofd. Verbijsterd kijk ik naar wat ik zie.
Corona en stilvallen.
Wat als doen plaats kan ruimen voor zijn? Wat als de focus niet buiten me ligt, maar binnenin mezelf?
Corona en de kracht van de verbeelding.
Cocreëren van de gekste ideeën, de rol van humor en spel om de donkerte te lijf te gaan.
Corona strooit roet in het eten.
Als alle plannen gedwarsboomd worden, chocoladen eieren me toelachen en de zon schijnt.
Wat Corona ons vertelt over onze relatie met de dood.
Ook ethische vragen liggen op de loer. Er is niet zoiets als een domme vraag. Dat stelt me gerust. Want de vragen laten me niet los dezer dagen.
Corona. De kanteling nabij?
Opdat het systeem kantelt is durf nodig. Durf, actie en bovenal liefde. Samen sturen we het systeem dan misschien wel een andere richting uit.
Coronaverbinding, de aanraking voorbij...
Wonderlijke verbindingen in Corona-tijden. Ik sta te kijken van zoveel humor en creativiteit. Het doet me deugd. Verwarmt mijn hart.
Corona: meten is weten! Een pleidooi voor rationaliteit.
Meten is weten. Supernieuws! Maar wat als het niet meetbaar is? Doen we dan lekker niets?
Cononatwijfel. Heb jij er ook last van?
Een zwarte wolk hangt in mijn hoofd. Ik snap het niet. Ik zie het niet. Er is geen perspectief.
Het heeft nu wel lang genoeg geduurd. Vandaag ben ik coronamoe.
Er komt wel wat op ons af. De nieuwsflitsen zoeven rond onze oren als vervelende bromvliegen. Het blijft maar duren. Echt. Wanneer is het voorbij?
Corona. Klimaat voor vernieuwing?
Het is zaterdag, ik fiets naar de winkel, mijn gedachten gaan alle kanten uit en komen samen in een tekst die slaat en zalft en misschien ooit wel dromen zal.
How to beat coronavirus capitalism?
Scribing vanuit mijn huiskamer. Scribing via zoom. Scribing waar het kan. Het zichtbaar maken van essentie. Daar is het om te doen.
Corona. De ontbrekende curves.
Over het belang van feiten, cijfers, getallen, procenten, tabellen, grafieken en statistiek. Ik heb altijd meer vragen dan antwoorden. Lastig soms, die diploma's.
Corona. De spiegel van de crisis en de hoop.
Stil en dankbaar aanwezig zijn bij wat er wel is. Het prille ontluikende groen. De lente in de lucht. Grond onder mijn voeten.
Corona. Een luchtkasteel.
Corona doet ons dromen van een nieuwe start, een nieuwe maatschappij, een warme wereld. Genieten van genoegzaamheid, voor iedereen een huis. Een droom, een fantasie misschien of is het echt zover?
Corona vraagt om brieven.
Tijden van virtualiteit vragen om tastbaarheid. Zachtblauw aanwezig zijn. Als troost voor wat er niet meer is. De brief hangt in je hoofd misschien. De droom wacht op de daad.
Coronarouw. Alles is er nog en toch is alles anders.
Ons perspectief, waar hadden we dat ook alweer gelaten? Ergens in quarantaine misschien?
Corona, uitnodiging tot essentie.
My essence is about finding essence in the field of endless possibilities. The essence I find step by step, through walking the trail and respecting the incubation time for the seed to burst.
Coronatijdperk. Ik zoom dus ik ben.
Corona herleidt mijn leven tot een cocon. Ik weet niet meer wie ik ben. Het werk smelt weg. Ik leg mijn professioneel ego opzij en kijk verwonderd naar wat komt. Voorlopig komt er niets. Helemaal niets. De vlinder is nog lang niet daar.
Coronavirus hakt er stevig in, onze jongeren zijn bang.
Kortwieken die vleugels. Vanaf vandaag blijft ge thuis. In uw kot. Vrijgevochten of niet. De vijand is onzichtbaar. Wij zijn niet bang.
Corona, het virus dat ons wakkerschudt.
In een vroeger leven was ik viroloog. Nu ben ik kunstenaar. Beide interesses liggen -wat mij betreft- heel erg kort bij mekaar. Een virus is zowat de kleinste entiteit die er bestaat. Als je een virus bekijkt met de microscoop is het een prachtig ding. Een unieke symmetrie. Een artistiek hoogtepunt.
