Zaterdag 18 april 2020

Door het bos de bomen niet meer zien. Niet weten wie nog te geloven. Iedereen heeft een mening. Ieder vertelt zijn verhaal. En plots ontwaar ik daar in het struikgewas enkele dappere dissonante stemmen. Het maakt me blij. Er ontstaat ruimte. Ik adem vrijer dan voorheen.

Op amper 1 dag tijd worden me 4 boeiende artikelen toegeworpen. Via berichtjes van vrienden en lezers van mijn blog. Het nodigt me, na een schrijfpauze van 10 dagen uit om weer in mijn pen te kruipen. Want er is weer wat stof tot reflectie.

Altijd boeiend wanneer wetenschappers alternatieve hypotheses opperen. Het geeft ons de kans om uit te zoomen. Essentieel nu. Het beluisteren van moedige dissonante stemmen. Vanuit de wetenschappelijke grondhouding der deductie. De feiten kritisch, maar met open blik bestuderen. Verschillende hypotheses naast elkaar uitzetten. Verschillende verhaallijnen toelaten. Zolang we maar starten bij de objectieve waarneming. Een alternatieve vraagstelling durven formuleren. De feiten bekijken doorheen die brandnieuwe bril. Met een frisse kijk dus. Open én kritisch. Kritisch én open. Zeer nauwkeurig stilstaan bij de feiten. De cijfers dus. Appelen vergelijken met appelen. En peren met peren. De basis van ware wetenschap. Een job die schijnbaar overgenomen werd door onze massamedia. Het doet me huiveren. Het maakt me boos. Heel erg boos. Zo boos dat ik het nieuws mijd. Af en toe informeer ik me vluchtig zodat ik weet hoe het met de wereld gesteld is en dan duik ik weer onder, in mijn tekenatelier waar ik via zoom mensen beluister die in de knoop zitten met hun hoofd en hun gevoel, hun doen en laten, hun angst en durf.

Het is dat we het niet weten. Nét daarom is elke dissonante stem zo welkom nu. Meer dan welkom zelfs. Dissonante stemmen zijn wezenlijk. Ze verrijken het debat. Ze kleuren de dialoog. Wie beweerde ook alweer dat de wereld rond was? Vergde het moed om die hypothese te poneren? Werd er een straffe strijd gestreden?

Het zou wel eens kunnen dat we vastzitten in een paradigma dat pandemie heet. Stel je maar eens voor dat er een ander paradigma om de hoek schuilt. Zou jij het met open armen ontvangen? Zou je het beschimpen? Of zou je het simpelweg onderzoeken? Vanuit de empirische grondhouding die eeuwen geleden geïnstalleerd werd in ons denken. De verlichting nabij? Misschien? Ik hoop het maar.

Ik luister naar wat zich aandient. Ik luister naar wat mensen me vertellen. Ik luister naar hun vragen. Ik luister naar hun twijfel. Ik hoor hoe mensen verlangen naar zelfbeschikkingsrecht. Ik zie hoe ethische vragen als paddenstoelen uit de grond rijzen. Vaak voel ik me boos. Soms ook verslagen. Dikwijls ben ik blij. Ook voel ik me dankbaar.

Dankbaar, omdat we hier in het centrum van Europa zo mooi beschermd zijn via ons sociale vangnet.
Dankbaar, omdat ik niemand ken die ernstig ziek is nu, niemand stervend ook.
Dankbaar, omdat ik al tekenend een kleine bijdrage kan leveren tot het brengen van wat helderheid.
Dankbaar vooral, omdat er heel wat dissonante stemmen dapper opstaan.

Dank je wel, for showing up. Let's show up together. Let's create a better world! Together...

Geloof kan bergen verzetten. Zoveel is zeker. Verlies de moed niet. Sta op! Laat je stem weerklinken. Dissonant en eerlijk, respectvol en vriendelijk, open en kritisch. Meer moet dat niet zijn.

Ondertussen hou ik me braaf aan de opgelegde regels. En droom ik over ons recht op antistoffen.

Hieronder deel ik graag de dissonante verhalen die de voorbije 24 uur mijn gedachten kleurden...

1. 'Hoeveel overlijdens zijn er nu méér door corona dan anders? Wat we wel en (nog) niet weten over de oversterfte.' Auteur: Fabienne Meijer. Bron: VRT NWS. Datum: Woensdag 15 april 2020.

Lees meer...

2. 'Het virus zou niet discrimineren en iedereen treffen. Niets is minder waar.' Auteur: Saskia De Coster. Bron: Knack. Datum: Donderdag 16/04/2020.

3. 'Covid-19: Waarom Zweden gelijk zou kunnen hebben.' Auteur: Anoniem. Bron: Reflector: Analyse en opinie vanuit een filosofisch realistische benadering. Donderdag 16/04/2020.

Intrigerend wel, een wetenschapper die liever anoniem wenst te blijven... Het zet me aan het denken. Al mijn ex-collega's waarmee ik ooit samenwerkte in laboratoria, wat zouden zij nu denken? Welke experimenten zouden zij bedenken? Welke hypothese zouden zij graag willen verkennen? Hoe open mag een wetenschapper spreken? Heeft een wetenschapper recht op een opinie? En wat als die anders klinkt dan die van de collega's? Hoeveel ruimte is er voor anders? Is dissonant echt toegestaan? Het zet me aan het denken...

4. 'Nee, de coronamaatregelen zijn niet solidair: niet tegenover onze kinderen, ouderen of stervenden.' Auteur: Inge Jooris. Bron: VRT NWS. Donderdag 16/04/2020.