Woensdag 1 april 2020

Kijken naar wat er wél is. Kijken naar wat er wél kan. Dat was de essentie van de zoomsessie die vanavond doorging in de heerlijke warme online community van 'Verbinding in Verlies', de groepspraktijk waar ik deel van uit maak. We kwamen samen met 16 professionals en bogen onze hoofden over het thema 'overlijden en begrafenis in Corona-tijden'. Niet meteen het prettigste onderwerp op aarde en toch. Het was een mooie dialoog en ik mocht 'tekenend' aanwezig zijn als 'visual practitioner'. De taak van de 'scriber' is om een container te zijn voor een groep en te tekenen terwijl de groep praat. Vaak zakt de groep, naar het einde van zo'n dialoog toe, in een diepere laag en ontvouwt zich de essentie.

Zo ook hier. Iedereen stelde zich voor en we zoomden in op alle problemen, het lijden en het gemis die de Coronacrisis met zich meebrengt. We hadden het over eenzaam sterven, complexe rouw, angst, kinderen die vragen hebben,... Naar het einde van de meeting toe zakten we naar een diepere laag en stonden we nadrukkelijk stil bij alles wat er wél nog kan. De rol van de verbeelding, de kracht van visualisaties, het aanwezig brengen van afwezigen, de aanraking via oogcontact, de intensiteit van een blik. Hoe wij mensen, ondanks alle shit, er toch steeds maar weer in slagen ons met elkaar te verbinden. Via kleine sporen van aandacht, via digitale tools, via creatieve wegen, steeds maar weer slagen we erin om het virus toch te slim af te zijn en deze crisis samen te dragen. Social distancing, dat doen we flink maar bovenal 'heartful'. We blijven verbonden met mekaar. Elk op onze eigen unieke manier. De aanraking stopte maar de verbinding blijft bestaan. Misschien wel intenser dan ooit tevoren...

Meer en meer hoor ik ook blije verhalen. Mensen creëren nieuwe routines. Een zaterdagavond samen aperitieven op zoom. Gezinnen in vakjes met chips en porto erbij. Een brunch op zondagochtend via zoom. Gezelschapsspelen via zoom. Op café met vrienden via zoom. Wie schenkt de strafste pint? Het geeft me warempel ideeën. Wanneer plannen we onze langverwachte biertasting? Wanneer gaan we samen op restaurant elk in ons eigen huis? Lekker via zoom!

Ook de humor die hier vandaag passeerde was heerlijk. Subtiel grappige filmpjes circuleren op sociale media. Mensen filmen de gekste dingen. Improviseren vollen bak. Heerlijk om zoveel creativiteit te zien opborrelen!

De ets 'Soulmates' die ik aan deze tekst toevoegde, creëerde ik superlang geleden. De print is meer dan 15 jaar oud en is nog altijd actueel, meer dan ooit zelfs. Vanavond voel ik me bijzonder dankbaar voor al wie me deze dagen omringt met liefde en warmte. Voor wie me draagt, zonder me zelfs aan te raken. De aanraking voorbij...

Ken je dat gedichtje van de maan?

Ik zie de maan
De maan ziet mij
De maan ziet degene
Die ik graag wil zien

Ik kus de maan en duik in bed. Morgen is er weer een dag!

Mensen, wij kunnen dit!