Ik ga nog even verder met de cirkels. 

Hoe kan de cirkel een verbinding maken tussen 'hemel' en 'aarde', tussen 'ideëel' en 'materieel', tussen 'wens' en 'realiteit'? Hoe kan die processen bekijken? Hoe kan je zien wat er te zien valt? Hoe kan je zien wat je moet zien? Wat als je niet ziet wat je moet zien? Wat als het moeilijk is te kijken naar je binnenkant? Wat als het lastig is om je eigen stuk te zien? Kan kleur dan helpen? Kleur als metafoor voor humor en speelsheid? Kunnen we dan makkelijker groeien? Kan groei een spel zijn? Of moet groei lastig zijn en pijn doen? 

Een pleidooi voor zachtheid, speelsheid en licht. Licht in deze donkere tijd waar polarisatie leidt tot oorlog, in het kleine, in het grote, in het overal. 

En middenin al dat zoeken zijn er overal ook lichtpuntjes, gebaren van vriendschap en verbinding, daden van stil verzet, tekens van hoop. Mensen die 'brug' durven zijn. Hierbij aansluitend een tekst die me raakt. Woorden van Xavier Dagba.

‘In a divided world, 
we need more bridges. 
Wherever you can, be one. 

Start with yourself. 
Bridge your inner divine. 
Reconcile with the parts you like the least.
Let them enter your heart again. 

That's how you heal your self. 
That's how we heal the world. 

Wherever you can, be a bridge'.

Text by Anje Claeys
Photograph by Anje Claeys

-

Benieuwd naar meer?