My earliest memory is being in the bath with my dad, a bar of soap fell on the floor and ‘suddenly’ changed into a pumice stone, well that was my Dad’s story! Of course he tricked me.

The memory through countless tellings exists in a verbal/symbolic form but buried under this it also exists in a non-verbal/pure form unbridled by words as a strange non-linear chronology that is not self-anchored in my ego but transcends it.

This is the starting moment of my primal repression. The cusp of entering into the symbolic order and being spellbound by words and thus being ex-spelled from The Garden. My dad’s trick really was a gift because he held the door open. I know the world is bigger than we normally perceive it.

To me it’s the start of everything. It’s knowledge of this world that completely underwrites my desire to make art.

‘Of the doors of perception were cleansed everything would appear to man as it is, infinite. For man has closed himself up, till he sees all things thro’ narrow chinks of his cavern.’ - William Blake

Rachael

Text by Rachael Tyrell
Photograph by Rachael Tyrell

-

Reactie van Anje:

Rachael en ik praatten deze middag over de zinnen die ze hier schreef. Ik begreep ze niet helemaal dus gingen we in dialoog.

Ze verduidelijkte haar gedachten en we herschreven de tekst een beetje zodat ook andere non-English-native-speakers zoals ik de zinnen beter zouden begrijpen. Dus lees ze nog eens, de zinnen, en laat ze inwerken.

Heb jij soms ook het gevoel dat de wereld of het leven meer is dan hetgeen we kunnen percipiëren via onze zintuigen? Deel jij die verwondering voor het onzichtbare, het ontastbare? Hoe verbind jij het kleine dagdagelijkse leven van elke dag met het grotere geheel, met het pure, het onzegbare, het mystieke, het ‘andere’?

Ik hoor het graag…

Anje

-

Benieuwd naar meer?