23 juni 2024
Herstel
'Herstel is onze taak', een zin die ik neerschrijf in mijn notitieboekje van 'De Zondagen'. Acht keer per jaar komen we met een groepje samen in mijn atelier en op basis van de kunst die ik maakte en de boeken die ik las gaan we met elkaar in dialoog. Zacht en kabbelend, steeds deugddoend.
We hebben het over bruggen zien en bouwen. Het vermogen om de pauzeknop te gebruiken. In stilte aan het raam, de vogels horen fluiten, de bijen horen zoemen. We hebben het over de bijdragen die we leveren aan de systemen waarin we ons bevinden, ons gezin, de bredere familie, het werk en het vrijwilligers-werk. Vrij-willig bijdragen aan de gemeenschap, in evenwicht met eigen noden, de wereld ervaren vanuit een andere laag, een nieuwe wereld.
Hoe kunnen we gedrag van anderen op de best mogelijk manier interpreteren? Wat is er nodig om uit het systeem te stappen, om mens te zijn in een systeem?
We luisteren naar het gedicht van The Guest House, woorden van Rumi, vertaald door Coleman Barks
'This being human is a guest house.
Every morning a new arrival.
A joy, a depression, a meanness,
some momentary awareness comes
as an unexpected visitor.
Welcome and entertain them all!
Even if they’re a crowd of sorrows,
who violently sweep your house
empty of its furniture,
still, treat each guest honorably.
He may be clearing you out
for some new delight.
The dark thought, the shame, the malice,
meet them at the door laughing,
and invite them in.
Be grateful for whoever comes,
because each has been sent
as a guide from beyond.'
We spreken over de rode draad die ons verbindt. Herkenning bij elkaar, zon, herkenning, de aarde die ons raakt. Vrijwillig gaan we de zomer in, het avontuur tegemoet. Los van en verbonden met je eigen plek.
Elke maand trek ik me een week terug in mijn atelier. Ik druk me uit. Letterlijk en figuurlijk. Wil je weten wat er in mijn atelier gebeurt, meld je dan aan via de link hierboven en word deel van het verhaal.