Visualize!

14 februari 2022

Visualize!

De 'Art Week' in februari 2022 was een onderzoeksweek. Ik verdiepte me in wat geschreven is over scribing en visualisatiewerk. Een hele week lang las en schreef ik over het onderwerp. Dit in voorbereiding van een belangrijke vergadering in UPC KU Leuven enerzijds en twee congressen die er zitten aan te komen anderzijds. In april ben ik gevraagd om te spreken op het narratief congres dat plaatsvindt in Utrecht. In september zal ik spreken op het congres van geestelijke gezondheidszorg in Antwerpen. Om toch een beetje een samenhangend verhaal te kunnen brengen, wou ik de tijd nemen om te lezen, te schrijven en in dialoog te gaan met een aantal mensen. En voilà, zie hier, het resultaat.


Essay geschreven in 'The Golden Art Week' in Februari 2022

Hier zie je de eerste afbeelding van de presentatie die ik maakte na mijn onderzoeksweek. Al scribend probeer ik iets te vertellen over 'scribing'. Kwestie van de daad bij het woord te voegen. Ik maakte 20 illustraties en las in een zevental boeken. Ik las ze niet allemaal uit, ik las stukken, maakte samenvattingen, noteerde interessante quotes.

Hier de boeken die waarin ik las, mocht je geïnteresseerd zijn:

  • Generative scribing, a social art of the 21th century - Kelvy Bird
  • Maps of narrative practice - Michael White
  • Handboek Narratieve psychotherapie - Jan Olthof
  • Art is the highest form of hope (and other quotes by artists) - Phaidon
  • Visual meetings (how graphics, sticky notes & idea mapping can transform group productivity) - David Sibbet
  • Altered ocean - Mandy Barker
  • The Art of Seeing the Invisible - Hilma af Klint

Samenvattend kan ik daarover het volgende vertellen.

Ik maakte kennis met het praktijk-gestuurd effectonderzoek over de Open-Hart-Cirkels verricht door Dr. Eef Goedseels. Dat vond ik wel interessant als ingangspoort om na te denken over een mogelijke methodiek voor het onderzoeken van het verrichte visualisatiewerk gedaan voor Huis 6, dienst kinder- en jeugdpsychiatrie van UPC KU Leuven. 

Een citaat uit dat onderzoeksverslag: 'Praktijk-gestuurd effectonderzoek is onderzoek waarin onderzoekers en praktijkwerkers gezamenlijk optrekken met het doel informatie te verzamelen waarmee het effect van het praktisch handelen van een praktijkwerker, voorziening of groep van voorzieningen nader verhelder en getoetst wordt, waardoor vervolgens het werk van de betrokken actoren of voorzieningen verbeterd en ten aanzien van buitenstaanders te legitimeren is'.

Een eerste stap binnen dit soort van onderzoek is het nauwgezet beschrijven van de interventie. Tot wie richten we ons, welke doelen worden beoogd, hoe is de interventie opgebouwd en wat wordt er precies gedaan en op welke manier. Daarna wordt de interventie theoretisch onderbouwd. Wat zijn de theoretische veronderstellingen die verklaren waarom de interventie werkt. In een derde fase wordt de interventie empirisch onderbouwd door te vragen naar de betekenis van de interventie (in dit geval het visualiserende werk) voor jongeren, ouders, familie en eventueel ook het team. Dit kan gebeuren aan de hand van vragenlijsten en interviews. Pas in een vierde fase wordt een eventuele causaliteit onderzocht. 

Toeval of niet, de week voordat ik in de literatuur dook, kreeg ik via mijn website een getuigenis binnen die heel erg tot de essentie van mijn werk doordrong. Graag deel ik het citaat met jullie: ‘When my teenage daughter was going through a difficult time, I could understand what the doctor was telling me, why she might be feeling that way, why it is so hard for her. I needed to also feel it in order to help her the best way possible but I couldnt. Anje’s drawings helped me do just that. They would stay pinned to the wall behind my kitchen sink for weeks until I could see it beyond logic and reason.’

To see, beyond logic and reason. Dat raakt aan de essentie van de betekenis van mijn werk (denk ik). Ik zou het vrij vertalen als 'met je hart zien'. En dan ontstaat er een sequentie die misschien wel de volgende is: I see it. I feel it. I understand it. I understand you. I feel you. I see you.

Laat dat de weg zijn. Begrijpen door dingen te zien. Niet enkel met ons hoofd, maar met onze ogen. En zo recht ons hart in. Begrijpen op en in een diepere laag dus.

Dat doet me denken aan een songtekst van Sarah Bettens. Een mooie zin in 'Come live the life' over onze ogen en hoe die ons met onze essentie connecteren. Misschien is het dat wel waarom scribing zo'n schoon en straf effect heeft op mensen. Wie zal het zeggen? Wij misschien, ooit wel, na straf wat schoon onderzoek.

'If your eyes are the gateway to your soul
What's broken will be whole again
And whole is all that matters.'

Zalige tune, zoek maar op... In Spotify of elders. En voeg 'm vervolgens toe aan je playlist. Om het niet te vergeten.

(14/03/22)

Voel je het resoneren? Doe dan mee met 'De Zondagen'! Klik hier voor meer info.

Elke maand trek ik me een week terug in mijn atelier. Ik druk me uit. Letterlijk en figuurlijk. Wil je weten wat er in mijn atelier gebeurt, meld je dan aan via de link hierboven en word deel van het verhaal.

{{ popup_title }}

{{ popup_close_text }}

x